7 نکته برای یادگیری اسپرینت در دوچرخهسواری

تکنیک اسپرینت خود را با دانستن کارهایی که هنگام رسیدن به حداکثر سرعت باید انجام دهید و کارهایی که نباید انجام دهید، کامل کنید.
اسپرینت روی دوچرخه یکی از مهارتهای پایهای در دوچرخهسواری است. این مهارت میتواند یکی از ترسناکترینها نیز باشد، بهویژه اگر تازه وارد دنیای دوچرخهسواری شده باشید. اما هیجان به چالش کشیدن خودتان برای رسیدن به بالاترین سرعت ممکن بسیار لذتبخش است. وقت گذاشتن برای یادگیری چگونگی اسپرینت قطعاً ارزشش را دارد و باید در فهرست مهارتهای هر دوچرخهسواری جای داشته باشد.
در شرایط مسابقه، این یکی از بزرگترین حسهای سرخوشی است که میتوانید روی دوچرخه تجربه کنید.
فهرست مطالب
چیزی که من در اسپرینت بیش از همه دوست دارم، حس حرکت کردن با بیشترین سرعت فیزیکی ممکن است.
چیزی که هنگام شروع یادگیری اسپرینت باید به خاطر داشته باشید این است که اسپرینت واقعاً مهارتی است که نیازمند تمرین هدفمند و مقداری تعهد است. نکتهی دیگری که باید به یاد داشته باشید این است که همهی دوچرخهسواران روزی مبتدی بودهاند. یک اسپرینت کامل چیزی نیست که دوچرخهسواران به طور خودکار از همان ابتدا بدانند؛ بلکه مهارتی است که با زمان و تداوم توسعه مییابد.
برای کمک به شما در تسلط بر این مهارت، مجموعهای از نکات مهم دربارهی کارهایی که باید و نباید هنگام اسپرینت روی دوچرخه انجام دهید گردآوری کردهایم—چه اولین بار است که فرم اسپرینت را یاد میگیرید و چه میخواهید تکنیک خود را بهبود دهید.
1. یاد بگیرید که چگونه از روی زین و در قسمت دراپ فرمان رکاب بزنید
رکاب زدن در بخش «دراپ» (قسمت پایین و خمیدهی فرمان جادهای) شما را در موقعیتی آیرودینامیکتر و پایدارتر قرار میدهد زمانی که میخواهید به حداکثر سرعت برسید. بنابراین، ضروری است که بتوانید در حالت دراپ به راحتی دنده عوض کنید و ترمز بگیرید. ممکن است در ابتدا کمی عجیب به نظر برسد، اما با کمی تمرین برایتان طبیعی خواهد شد.
مرحلهی بعدی یادگیری این است که چگونه هنگام برخاستن از روی زین، دوچرخه را به چپ و راست تاب دهید؛ چرا که این کار به شما اجازه میدهد بیشترین توان را به هر حرکت رکاب منتقل کنید.
زمانی که دوچرخه را به طرفین متمایل میکنیم، این کار برای ایجاد اهرم بهتر در سمتی است که نیرو تولید میکنیم.
در هنگام اسپرینت از روی زین، ایده این است که بدنهی خود را صاف نگه دارید و فقط دوچرخه را در خلاف جهت رکاب زدن متمایل کنید. یعنی اگر روی پدال سمت چپ فشار وارد میکنید، باید دوچرخه را به سمت راست متمایل کنید. در این حالت، دوچرخه به سمتی که پای شما در بالا قرار دارد، متمایل میشود، نه به سمتی که پا کشیده شده است.
برای ایجاد کشش و ثبات هنگام این کار، باید به فرمان دوچرخه فشار وارد کرده و در اصل از دوچرخه به عنوان اهرم استفاده کنید.
فکر کنید که میخواهید فرمان را به سمت کمر خود بکشید، در حالی که روی پایی که جلوتر قرار دارد فشار میآورید. سپس پای شما از بالای حرکت پدال به سمت پایین میآید و در همان زمان، دوچرخه را به سمت خود میکشید و در برابر پدال فشار وارد میکنید و فرمان را هم به سمت خود میکشید.
2. بالاتنهی خود را نادیده نگیرید
فرم درست اسپرینت تا حد زیادی درگیر بالاتنه و عضلات مرکزی بدن است، نه فقط پایینتنه. این بدان معناست که تقویت این نواحی برای داشتن یک دوچرخهسواری قدرتمند ضروری است.
[هنگام اسپرینت] باید عضلات مرکزی بدن درگیر شوند. شانهها هم باید درگیر باشند. سپس به طور طبیعی تمایل به تاب دادن [دوچرخه] ایجاد میشود.
داشتن بالاتنه و میانتنهی قوی همچنین برای حفظ تعادل مورد نیاز هنگام تغییر وزن بدن در حالت ایستاده از روی زین ضروری است. مرکز ثقل بدنتان نقش مهمی در نحوهی کنترل دوچرخه دارد. هنگام اسپرینت، وزن بدن و مرکز ثقل خود را به عقب، روی قسمت کرپی پایین (محل اتصال بدنه و طبق قامه) منتقل کنید.
3. در دندهی مناسب حرکت کنید

ممکن است شروع کار با مقاومت سنگین هنگام یادگیری حرکتی جدید، در نگاه اول غیرمنطقی به نظر برسد—معمولاً میشنویم که باید یک تکنیک را ابتدا بدون مقاومت یاد بگیریم—اما در مورد اسپرینت، قضیه برعکس است. تمرین با دندهی سنگینتر (و مقاومت بیشتر) فرآیند یادگیری فرم صحیح اسپرینت را آسانتر میکند.
وقتی فرم صحیح وزنهبرداری را یاد میگیرید، با وزن سبک شروع میکنید تا آسیب نبینید. اما باید قدری وزن هم وجود داشته باشد تا تنش را در طول حرکت احساس کنید. دربارهی اسپرینت هم همینطور است.
بهتر است یادگیری را با دندهی سنگینتر شروع کنید و تمرین ایستاده رکاب زدن و ایجاد حس حرکتی تحت فشار را انجام دهید.
بخش مهمی از این فرآیند توجه به رفتار کلی بدن هنگام اسپرینت است؛ اینکه چگونه همه چیز باهم هماهنگ میشود. این ظرافتهای مهم را هنگام تمرین با مقاومت بهتر میتوانید درک کنید.
اما زمانی که در مسابقه یا شرایط واقعی قصد دارید اسپرینت را شروع کنید، باید مطمئن باشید که پیش از ایستادن از زین، روی سینی بزرگ جلو (دنده بزرگ طبق قامه) قرار دارید. هر تغییر دندهای که در طول اسپرینت لازم باشد، باید از طریق دندههای عقب انجام شود، و مهم است که در ابتدای اسپرینت، دندهی بیش از حد سنگین انتخاب نکنید.
نکتهی بزرگ این است که در دندهای آسانتر از آنچه فکر میکنید باید شروع کنید. خیلیها در هنگام شروع اسپرینت دندهی سنگین انتخاب میکنند و نمیتوانند سرعت بگیرند.
4. تمرین، تمرین، تمرین
اهمیت تمرین مداوم مهارتهای اسپرینت را نمیتوان بیش از حد بیان کرد، و این فقط دربارهی سریعتر شدن نیست. بسیاری از نکات فنی مربوط به اسپرینت خوب از طریق تجربهی مستقیم آموخته میشود و سپس با تکرار کافی، به حافظهی عضلانی تبدیل شده و به صورت خودکار درمیآید.
مثل وقتی که میخواهید یک دمبل 30 کیلویی را بلند کنید؛ ابتدا فرم بدن را تنظیم میکنید، پاها را درست میکارید، و به محض اینکه تنش وارد میشود، مسیر عصبی همه چیزهایی که باید فعال شود را فعال میکند تا وزنه از زمین بلند شود. در اسپرینت هم دقیقاً همین اتفاق میافتد، فقط روی دوچرخه.»
من فکر میکنم نقش ژنتیک در اینکه کسی اسپرینتر خوبی باشد بیش از حد بزرگنمایی شده، به خصوص برای تازهکاران.
البته کاملاً صفر نیست، ولی تمرین مهارتهای واقعی اسپرینت—مثل زمانبندی پرش، انتخاب دندهی مناسب، و دانستن زمان تغییر دنده—خیلی مهمتر است. اینها چیزهایی هستند که فقط با انجام تعداد زیادی اسپرینت تمرینی یاد میگیرید.»
5. تمرین اسپرینت در فضای باز را فراموش نکنید

بسیاری از تمرینات لازم برای تقویت مهارت اسپرینت را میتوانید روی ترنر خانگی انجام دهید و بسیاری از دوچرخهسواران تازهکار نیز در یک محیط کنترلشده راحتتر به حداکثر توان میرسند. اما بدون تمرین در فضای باز و تجربهی واقعی تاب دادن دوچرخه به چپ و راست، نمیتوانید به طور کامل بر اسپرینت مسلط شوید. یاد گرفتن حس حرکت هماهنگ بدن و دوچرخه، بهویژه تاب دادن دوچرخه زمانی که از زین برخاستهاید، یکی از چالشهای اصلی است.
در اسپرینت، اگر بخواهید این کار را از روی زین روی ترنر انجام دهید، دوچرخه ثابت است. بنابراین تاب دادن دوچرخه عملاً امکانپذیر نیست. در نتیجه بدن حس عجیبی دارد چون شما روی یک وسیله ثابت هستید و فقط بدن را حرکت میدهید، در حالی که بهطور ایدهآل باید بدن و دوچرخه با هم به صورت واحد حرکت کنند.
پیدا کردن مسیر مناسب برای تمرین اسپرینت در فضای باز هم برای عملکرد و هم برای ایمنی اهمیت دارد. بهتر است از جادههای شلوغ دوری کنید.
پس از آنکه فرم اسپرینت خود را روی مسیر صاف تسلط دادید، مسیرهای سرازیری ایمن پیدا کنید تا در سرعتهای بالاتر نیز تمرین کنید.
یک سرازیری ملایم پیدا کنید که به مسیر صاف ختم میشود تا بتوانید با سرعتی تمرین کنید که ممکن است در مسابقه تجربه کنید. اسپرینت از سرعت 30 کیلومتر در ساعت با اسپرینت در 50 کیلومتر کاملاً متفاوت است.»
6. اسپرینت را به تمرینات روزمره خود اضافه کنید
تمرین اسپرینت نباید فقط به جلسات تمرینی خاص محدود شود. اضافه کردن اسپرینتهای کوتاه به رکابزنیهای روزمره نه تنها سرگرمکننده است، بلکه مهارتها و قدرت شما را هم در شرایط عادی حفظ میکند. فرم اسپرینت به شدت وابسته به حافظهی عضلانی است و همانطور که میگویند: «استفاده کن یا از دست بده.»
در طول تمرینات روزمره، به تابلوهای شهری اسپرینت بزنید! این کار سرگرمکننده است و تقریباً در هر مسیری میتوانید انجام دهید. همچنین میتوانید آخر هر ست تمرینی، 10 ثانیهی پایانی را اسپرینت کنید.»
تمرین اسپرینت با دوستان نیز مزایای خودش را دارد، چرا که رقابت و تمرین دو نفره میتواند به طرز چشمگیری در بهبود سرعت مؤثر باشد. ویور نیز این مورد را تأیید میکند.
۷. تمرینات قدرتی را جدی بگیرید

تمرین اسپرینت به شما کمک میکند نقاط ضعف خود را در بدن شناسایی کنید، مانند بالاتنه یا میانتنه، و برنامهی تمرینات قدرتیتان را مطابق آن تنظیم کنید. تقویت این عضلات باعث میشود فرم اسپرینت روانتر و قویتر شود.
یکی از چیزهایی که اسپرینت من را بیش از همه بهبود بخشید، برنامهی تمرینات قدرتی بود.
آرام کردن ریتم و کار با وزنهها بخش جداییناپذیر از توسعه فرم صحیح روی دوچرخه است، بهویژه وقتی میخواهید قدرت انفجاری بسازید و فرم ایستاده رکاب زدن را کامل کنید.
روی تمرینات کل بدن تمرکز کنید؛ فقط بالاتنه و پایینتنه را تمرین ندهید، بلکه هستهی بدن (کور) را نیز درگیر کنید. حرکتهای پلیومتریک مثل پرش روی باکس، اسکیتربرگ، بربیز و لانجهای پرشی قدرت عضلانی شما را بهبود میدهد و به تقویت اسپرینت کمک میکند.
تمرینهای تعادلی مثل تمرین با یک پا یا استفاده از توپهای تعادلی (Bosu Ball) را هم فراموش نکنید؛ چرا که تعادل نقش مهمی در کنترل دوچرخه در سرعت بالا دارد.