ریشه‌های افتخار

فهرست بر اساس حروف الفبا

• مقدمه
• دیباچه
• حضرت آیت الله سید محمد تقی آل هاشم
• حاج حسن آذرآبادی حق
• حجت الاسلام والمسلمين حاج میرزا نجف آقازاده
• حمداله بایبوردی
• بیوک برادران نیا
• ایوب بنی نصرت
• دکتر اکبر پرهیزکار
• دکتر مسعود پزشکیان
• دکتر حسن پورعجم
• دکتر حمید پور شریفی
• مهندس سعید پورشریفی
• دکتر محمدرضا پورمحمدی
• دکتر محمد علی حسین پور فیضی
• دکتر نصرت اله خاقانی
• خسرو دانش
• دکتر محمد على سبحان اللهي
• حضرت آیت الله حاج محمد فیضی سرابی
• دکتر بهروز صالح پور
• بیوک صباغ
• حجت الاسلام والمسلمين میرکلام الله صفوی
• محمد حسن عبد یزدانی
• دکتر علی عجب شیری زاده
• فیروز فرشباف زیرک کار
• دکتر مختار قندیها
• عظیم قیچی ساز
• احد کاظمی
• علی کتابی
• دکتر محمد حسین لواسانی
• دکتر سید محمد حسین مبین
• دکتر محمد علی نژاد سارخانی
• علیرضا نوین
• دکتر جلیل واعظ قراملکی
• منابع
• فهرست اماکن و شهرها
• فهرست اسامی اشخاص

احد کاظمی

من احد کاظمی در سال ۱۳۵۴ در روستای سرای شهرستان هریس متولد شدم. دوچرخه سواری در منطقه آذربایجان نسبت به بقیه مناطق کشور رونق بیشتری دارد، این زمینه سبب شد تا بنده هم از هفده سالگی به صورت حرفه ای ورزش دوچرخه سواری را آغاز کردم و به مدت بیست سال رکاب زدم. مقطع ابتدایی را در مدرسه ابن سینا در خیابان سرباز شهید، راهنمایی را در مدرسه فیوضات (واقع در محله داش دربند ششگلان) و  مقطع متوسطه را هم در دبیرستان رازی در میدان کاهفروشان به پایان رسانده ام.

از جمله پیشکسوتان رشته دوچرخه سواری تبریز جناب آقای بهروز رهبر، جناب آقای ابوالفضل خندقی، جناب آقای تهمتن، جناب آقای یدالله هوشیار، جناب آقای خدایاری و…. هستند که باید از همگی این بزرگان متشکر و سپاسگزار بود، چرا که این بزرگان سبب رونق بخشیدن این ورزش در این شهر کهن شده اند و سبب ایجاد زمینه برای برخی از مسابقات که همزمان تیم ملی دوچرخه سواری ایران و تیم پتروشیمی تبریز حضور داشته اند شده اند که در آن مسابقات تیم پتروشیمی تبریز مقام اول را کسب کرده است و تیم ملی هم در رتبه پنجم قرار گرفته است.

از همدوره های بنده که انسان خیلی مثبت و مستعدی هستند آقای قادر میزبانی هستند، فعلاً با توجه به سوابق ایشان، در دوران قبل و بعد از انقلاب اسلامی در این رشته ورزشی سرآمدتر از ایشان در تبریز نبوده است. آشنایی با آقای قادر میزبانی شانس بزرگی در زندگی من بود که توفیق دوستی با ایشان در اخلاق و ورزش من تأثیر مثبت گذاشت آقای حسن ملکی که جزء دوچرخه سواران معروف تیم ملی بودند. آقای رمضان قلی زاده، آقای مهدی فریدی، آقای حسین عسکری در تیم ملی، آقای مهران اسماعیلی که اهل شهر اصفهان هستند، آقای علیرضا حقی که چندین سال در تیم ملی با هم بودیم از دوستان قابل احترام بنده هستند.

از مربی‌هایی که در طی دوره ورزشکاری، افتخار شاگردی آنها را داشته‌ام میتوانم از آقای اصغر خدایاری که رئیس هیئت دوچرخه سواری استان آذربایجان شرقی بودند. آقای حسین محمودی که در سال ۱۹۹۲ به المپیک بارسلون راه یافته بودند، آقای قادر میزبانی نام ببرم. در تیم ملی، آقای میخائیل کارانتیل که اهل کشور روسیه بودند و به بنده و آقایان قادر میزبانی و حسین ملکی و رمضان قلی زاده کمک زیادی کردند. تاثیر گذارترین و سرآمدترین مربی برای من بودند که اصالتی فراق داشتند و شاگردشان الکساندر ویوکف در المپیک ۲۰۱۲ لندن قهرمان جهان شد که از همدوره های من بود. آقای البرت سواران که مربی روسی بود و از کشور ارمنستان آمده بودند، دیگر مربی بزرگی هستند که از آموزشهای ایشان بهره های زیادی برده ام.

من برای اولین بار، در سال ۱۳۷۲ به تیم ملی دعوت شدم و در مسابقات آسیایی همان سال هم مدال برنز کسب کردم، از سال ۱۳۷۴ به مدت چهارده سال با همراهی آقای قادر میزبانی به عنوان عضو ثابت تیم ملی بزرگسالان انتخاب شدم و در چندین دوره مسابقات قهرمانی آسیا و المپیک و دو دوره قهرمانی جهان حضور داشتم. از سال ۱۳۸۷ احساس کردم دیگر برای کشورم مفید نیستم به همین سبب از تیم ملی خداحافظی کردم. از اواخر سال ۱۳۸۹ از ورزش قهرمانی بازنشسته شده ام و به امر مربیگری مشغول هستم و هر کمکی برای کشورم از دستم برآید انجام میدهم.

مدت دو سال در تیم حرفه ای جیانت تایوان کشور تایوان و یک سال هم در تیم «لاسا» از کشور ترکیه رکاب زده ام. تجربیاتی که از حضور در تایوان کسب شد برای تشکیل تیم پتروشیمی تبریز خیلی موثر واقع شد، چون با مسائل مربوط به ثبت تیم در فدراسیون جهانی و عضو کردن تیم در فدراسیون جهانی و انجام امور قانونی آشنا شدیم. در سال ۲۰۰۲ کارهای مربوط به ایجاد تیم پتروشیمی تبریز توسط بنده و آقای قادر میزبانی انجام گرفت که به لطف خدا و تلاش دوستان تا به امروز سبب افتخار ایران اسلامی و آذربایجان شده است.

من اولین بار در سال ۱۳۷۲ در تور دور آذربایجان شرکت کردم و مدت شانزده سال است در این تور به عنوان دوچرخه سوار شرکت کرده ام و به گفته آمار مسئولین، پرافتخارترین ورزشکار تور دور آذربایجان هستم. در پنج دوره از نور دور آذربایجان مقام اول را به دست آورده ام، دو دوره مقام دوم و دو دوره هم به مقام سوم رسیده ام. هفت دوره هم در رشته کوهستان نفر اول شده ام در المپیک سال ۲۰۰۰ سیدنی استرالیا شرکت داشتم و با تیم پتروشیمی تبریز در تور حرفه ای کشور اسپانیا و تورهای آسیایی حضور داشته ام. در تیم ملی جوانان، مدال برنز آسیا را کسب کرده ام و در سالهای ۱۹۹۹ و سال ۲۰۰۱ قهرمان آسیا و یک دوره هم به عنوان نفر اول مجموع قاره آسیا انتخاب شده ام (مجموع امتیازاتی که یک ورزشکار در یک سال کسب میکند بررسی شده و نفر اول انتخاب میشود نفر اول تور تایوان این تور یکی از سه تور معتبر آسیا است) هم از جمله مقام هایی است که توانسته ام کسب کنم.

در امر مربیگری به آن میزانی که خودم رضایت داشته باشم نتوانسته ام فعالیت لازم را داشته باشم ولی از ورزشکاران موفقی که به آنها کمک کرده ام آقای حسین علیزاده هستند که در سال ۲۰۱۲ نفر اول آسیا شدند، آقای امین کلاهدوز که در سال ۱۳۹۱ در رشته کوهستان نفر اول تور دور آذربایجان بودند و آقای سعید صفرزاده که در آینده نزدیک از ورزشکاران بزرگ آذربایجان خواهند بود از تجربه های من بهره مند شده اند.

خیلی زیبا بود اگر در مدارس به نسلهای جوان این را بیاموزند که ورزش را برای رسیدن به انسانيت پله کنند، نه این که برای رسیدن به افتخار مقطعی انسانیت را پله کنیم. قهرمان بودن در ورزش، مسئله چندان مهمی نیست چون با یک سری تمرین‌ها میتوان قهرمان شد ولی مهم انسانیت است که چگونه بتوانیم فردی را پرورش بدهیم. اگر کسی به سوی انسانیت برود قهرمانی در مقابل آن ارزشی ندارد. شاید بتوان قهرمان شد ولی انسان شدن خیلی سخت است. من به مقام اول و قهرمانی اعتقاد چندانی ندارم بلکه به نظر من بهتر است بگوییم برنده ورزشی، چون قهرمان و پهلوان کلمات بزرگی هستند قهرمان باید به کسی اطلاق شود که واقعاً یا نیت پاک و خدایی در یک مسیر الهی در خدمت وطن و مردم کشورش باشد.

تاریخ انجام مصاحبه ۱۳۹۱٫۰۶٫۲۰

اگر وقتی برای ورزش کردن ندارید حتماً وقتی برای مریض شدن در نظر بگیرید.

دوست دار شما

احمد کاظمی