افزایش دوپینگ تستوسترون: چرا ورزشکاران آماتور از هورمون استفاده میکنند؟
تستوسترون در حال تبدیل شدن به ابزاری رایج در تمرینات است، اما کِی و کجا به عنوان تقویتکننده عملکرد محسوب میشود؟
یکی از فرآیندهای طبیعی پیری، کاهش حجم عضلات، افت متابولیسم و تجمع چربی در میانسالی است، حتی اگر شما یک دوچرخهسوار پرشور و پرانرژی باشید. تمرینات وزنهبرداری و مصرف بیشتر پروتئین به بهبود این روند کمک میکند، همانطور که تستوسترون نیز میتواند مؤثر باشد.
ورزشکاران آماتور با استفاده از ژلهای تستوسترون یا تزریق این هورمون امیدوارند که قدرت بیشتری به دست آورند، سریعتر ریکاوری کنند، بیشتر تمرین کنند و همچنان رقابتی باقی بمانند. اما این سوال پیش میآید: مرز بین بازگرداندن وضعیت فیزیولوژیکی قبلی با گذر سالیان و بهبود عملکرد کجاست؟
فهرست مطالب
دکتر سایمون ساندرز (Simon Saunders)، متخصص غدد در بیمارستانهای آموزشی مرزی و غرب لنکاشر NHS و یک دوچرخهسوار پرشور، میگوید: “در طول پنج سال گذشته، من شروع به مشاهده نتایج تستوسترون مرزی در مردان ورزشکار کردهام.”
استفاده کنندگان تستوسترون چه کسانی هستند
این موارد اساساً به دو گروه اصلی تقسیم میشوند.
اول، مردان جوانی هستند که در اواسط یا اواخر دهه بیست زندگی خود هستند و به افزایش حجم عضلات علاقهمندند. آنها با کسی در باشگاه صحبت کردهاند که به آنها تستوسترون پیشنهاد داده است. آنها چند بار آن را امتحان کردهاند، احساس بهتری داشتهاند و به مصرف آن ادامه دادهاند. اما بعد از مدتی از مصرف آن خودداری کردهاند و در نتیجه تستوسترون طبیعی بدنشان کاهش یافته و سطح آن پایین آمده است.
گروه دومی هم وجود دارد که در اواسط ۴۰ تا اوایل ۵۰ سالگی هستند.
ساندرز اضافه میکند: آنها مشغول تماشای دوچرخهسواری هستند، تبلیغات شروع میشود و چیزهایی مانند تستهای Wellman یا موارد مشابه برای Numan را میبینند. این تبلیغات دائماً به آنها میگوید: آیا سطح تستوسترون خود را بررسی کردهاید؟ پس انگشت خود را سوراخ میکنند و چند قطره خون روی کارت میریزند و آن را برای آزمایش میفرستند.
نتایج برمیگردد و سطح تستوسترون پایین را نشان میدهد. سپس به پزشک خود مراجعه میکنند تا آزمایش دیگری انجام دهد. این آزمایش باید به صورت ناشتا انجام شود و یک آزمایش خون واحد برای تستوسترون است. ممکن است نتیجه طبیعی یا احتمالاً در حد مرزی باشد.
اینجاست که محدودیتها واقعاً از بین میروند، زیرا من تعداد رو به افزایشی از ورزشکاران بالای ۴۰ سال را دیدهام که احتمالاً بیشتر به دنبال بهبود عملکرد هستند تا سلامت.
ساندرز اخیراً کلینیک غدد خود را برای ارزیابی مراجعین جدید در ۱۲ ماه گذشته بررسی کرده است و حدود ۱۰ درصد از آنها به دلیل هیپوگنادیسم (کمکاری غدد جنسی) یا تستوسترون پایین مراجعه کردهاند. این در حالی است که این میزان پنج سال پیش ۵ درصد بود و این تبلیغات سلامتی به عنوان یک عامل محرک مهم تلقی میشود.
او میگوید بسیاری از افراد حتی کسانی که به طور منظم ورزش میکنند به تزریق یا ژلهای تستوسترون نیاز ندارند، زیرا کاهش چند کیلوگرم وزن یا کم کردن مصرف الکل به آنها کمک میکند. اگر پس از شش تا ۱۲ ماه، سطح تستوسترون همچنان مرزی باشد، او ممکن است به طور موقت تستوسترون را تجویز کند.
او اضافه میکند: من از دستورالعملها پیروی میکنم، اما برخی دیگر این کار را نمیکنند. این بستگی به بیمارانی دارد که با آنها سر و کار دارید.
آزمایش و تجویز تستوسترون
بسیاری از ورزشکاران مسنتر از راهنماییهایی بهره میبرند که به گفته ساندرز حدود چهار سال پیش تغییر کرده و بر “تستوسترون آزاد محاسبهشده” (alculated free testosterone) تمرکز دارد، که میزان تستوسترونی را بررسی میکند که در گردش خون است و به پروتئینها متصل نیست.
بیشتر تستوسترون در خون به دو پروتئین آلبومین و گلوبولین هورمون جنسی متصل میشود. مقداری از تستوسترون آزاد است به این معنی که به پروتئینها متصل نیست. اگر این میزان پایین باشد معمولاً نشاندهنده کمبود تستوسترون قابل استفاده یا در دسترس بدن است.
ساندرز میگوید: اگر پس از یک آزمایش خون که تستوسترون آزاد محاسبهشده را اندازه میگیرد مقدار آن حدود ۱۰ نانومول در لیتر باشد واجد شرایط درمان با تستوسترون خواهید بود.
روشهای تشخیصی تغییر کردهاند تا استفاده بیشتر از تستوسترون را تسهیل کنند. این به دلیل ارتباط آن با نتایج بلندمدت از نظر سلامت طولانیمدت است. این موارد شامل دیابت نوع ۲، فشار خون بالا، پوکی استخوان و سندرم متابولیک میشود.
ساندرز در حال حاضر عمدتاً با افراد بالای ۴۰ سال کار میکند. بنابراین مشاهدات او درباره از بین رفتن مرزهای سلامت و بهبود عملکرد از طریق تجویز تستوسترون قابل درک است.
ساندرز اضافه میکند: اگر ما سوسْتانون را تجویز کنیم، معمولاً حدود ۲۵۰ میلیگرم هر سه تا چهار هفته یکبار میدهیم، در حالی که ورزشکاران باشگاهی از ۲۵۰ میلیگرم تا ۵۰۰ میلیگرم، سه بار در هفته استفاده میکنند که مقادیر بسیار بالایی است. نتیجه این کار بلند کردن وزنههای سنگین و افزایش زیاد حجم عضلات است، اما این کار ترشح تستوسترون طبیعی بدن آنها را بهطور کامل متوقف میکند، بیضههایشان کوچک میشود و اگر برای مدت طولانی از آن استفاده کنند ممکن است دچار ناباروری شوند.
تستوسترون برای بهبود عملکرد
ساندرز در حال حاضر حداقل سه بیمار تحت مراقبت خود دارد که از مصرفکنندگان سنگین تستوسترون بودهاند. همه آنها از افرادی هستند که به طور منظم به باشگاه میرفتند.
اما ارتباط دادن دوچرخهسواران مسنی که سرعت آنها به طور طبیعی با افزایش سن کاهش مییابد و از تستوسترون برای بهبود عملکرد خود استفاده میکنند چندان دور از ذهن نیست، به ویژه هنگامی که گزارش ۲۲۷ صفحهای کمیسیون مستقل اصلاحات دوچرخهسواری (CIRC) در سال ۲۰۱۵ را به یاد بیاوریم. این گزارش توسط یک گروه سه نفره برای بررسی علل و الگوهای دوپینگ در ورزش دوچرخهسواری تهیه شده بود.
در این گزارش اعضای کمیسیون نوشتند: “دوپینگ در دوچرخهسواری آماتور در حال تبدیل شدن به یک مشکل همهگیر است. این مشکل به دلیل ترکیبی از دسترسی آسان به داروها از طریق باشگاهها و اینترنت، کاهش هزینه مواد، گسترش دانش در روشها و تکنیکهای مصرف و همچنین نبود بودجه برای آزمایشهای منظم در سطح آماتور به وجود آمده است.”
گزارش CIRC همچنین اعلام کرده که بازرگانان میانسال پس از استفاده از داروهای تقویتکننده عملکرد، مسابقات مسترز را برنده میشدند. در این گزارش آمده است: “برخی از دوچرخهسواران توضیح دادند که دیگر در مسابقات گرانفوندو شرکت نمیکنند زیرا این مسابقات به دلیل تعداد زیاد دوپینگ در میان رقبا، بسیار رقابتی شده بود.”
افزایش استفاده از تستوسترون
کاملاً قابل درک است که جستوجوی ما برای پیدا کردن یک دوچرخهسوار مسن جادهای که به دنبال جایگزینی تستوسترون برای ثبت رکورد شخصی (PR) به جای طول عمر باشد بیثمر ماند. با این حال ما به یک موضوع در ردیت (reddit) برخورد کردیم که یک کاربر در آن نوشته بود: «من هفتهای ۱۷۰ میلیگرم تستوسترون از طریق تزریق مصرف میکردم. در هیچ مسابقهای شرکت نمیکنم؛ من فقط کنجکاو بودم که ببینم چه تأثیری دارد. تستوسترون برای ورزشهای استقامتی مفید است زیرا به من اجازه میدهد سریعتر ریکاوری کنم تا بتوانم بیشتر تمرین کنم. قدرت من افزایش یافت. من ۴۳ سال دارم و این باعث شد دوباره احساس جوانی کنم.»
ما نمیتوانیم داستان را تأیید کنیم اما میتوانیم نظر جو پاپ (Joe Papp)، دوچرخهسوار حرفهای سابق که در دهه ۱۹۹۰ دوپینگ کرده بود را جویا شویم. او همچنین به تجارت در این زمینه روی آورد. پاپ میداند که فقط حرفهایها نیستند که از خط عبور میکنند. پاپ فاش کرده که “حدود ۸۰ درصد از مشتریان او دوچرخهسوارانی بودند که صرفا تفریح و سرگرمی این ورزش را انجام میدادند . اینها افرادی با شخصیت نوع A بودند که پولی برای سوزاندن داشتند. آنها بسیار باانگیزه هستند، عمدتاً مردان و به طور کامل به این کار وارد میشوند.”
به تازگی، تنها ۵۲ نفر از ۱۸۲ شرکتکننده در یک رویداد آماتوری در اسپانیا به دلیل خبر از حضور کنترل دوپینگ به خط پایان رسیدند. معمولاً نرخ کنارهگیری همچنان حدود ۵۰ درصد است. اما امسال این نرخ به ۷۲ درصد افزایش یافته است.
یک دوچرخهسوار ناشناس که توسط وبسایت دوچرخهسواری اسپانیایی Ciclo21 مصاحبه کرده بود گفت: “ما همه میدانیم چه کسی دوپینگ میکند و چه کسی نمیکند. ما از این نمایشها خسته شدهایم و وقتی که کنترلها وجود دارد، به طرز عجیبی همان افراد همیشگی مسابقات را تمام نمیکنند تا از کنترلها دور بمانند، اما البته بدون مدرک نمیتوانیم آنها را متهم کنیم اما همه چیز بسیار واضح است.”
واضح است چرا دوچرخهسواران معمولی که از خط عبور میکنند کمتر از حرفهایهایی است که با پرداخت قسط و صورتحسابها درگیر هستند. اما پاپ میگوید که خودخواهی و افتخار به اندازه پول یک انگیزه قوی است. مردان، بهویژه بهوسیلهی وضعیت و افتخار در قبایل خود انگیزه میگیرند که به دوران نیاکان عصر سنگی ما بازمیگردد.
حتی فقط بهترین بودن در یک باشگاه دوچرخهسواری محلی میتواند برای بسیاری از مردان حتی مردان میانسال که میخواهند در جستجوی جوانی خود احساس خوبی داشته باشند یک تقویت واقعی برای خودخواهی باشد.
اما شاید تنها مردان میانسال نباشند. دادههای NHS نشان میدهد که در نوامبر 2022، تعداد 4675 زن 50 ساله و بالاتر ژل تستوسترون را با نسخه دریافت کردهاند که افزایش شدیدی نسبت به 429 زن در نوامبر 2015 دارد.
مطمئناً حرکتی در جوامع تجویز کننده HRT برای زنان وجود دارد که تستوسترون را برای افزایش میل جنسی مصرف کنند.
میکرو-دوزینگ تستوسترون این کار را انجام میدهد، اما همچنین قدرت عضلانی نیز به همراه دارد. میتوانم ببینم که این موضوع برای ورزشکاران زن جالب خواهد بود.
صنعت افزایش طول عمر نیز به همراه این تمایل در حال رشد است و پیشبینی میشود که تا سال 2025 ارزش آن به 610 میلیارد دلار در سطح جهانی برسد. این بدان معناست که تبلیغات بیشتری منتشر خواهد شد و به طور حتم دوچرخهسواران بیشتری به سمت مسیر دارویی میروند.
اینکه آیا مصرف تستوسترون برای قدرت یا سلامت عمومی است، بستگی به این دارد که قطبنمای اخلاقی شما به کدام جهت اشاره میکند.